hakkında şirket haberleri Jacob-Abraham-Camille Pissarro, İzlenimciliğin "Değirmenci"si

Jacob-Abraham-Camille Pissarro, İzlenimciliğin "Değirmenci"si

Camille Pissarro(10 Temmuz 1830 - 13 Kasım 1903)Fransız Empresyonist usta, St. Thomas, Antiller'de doğdu ve 1903'te Paris'te öldü.

Ölümünden bir yıl önce Tahiti'deki Gauguin şöyle yazdı: "O benim öğretmenim."Ölümünden üç yıl sonra,cezanne"Modern resmin babası", sergilediği eserler kataloğunda yer aldı.Saygılarımla imzalanmıştır"Paul Cezanne, öğrencisiPissarro".

Camille Pissarro, Empresyonist ustalar arasında, 8 Empresyonist serginin tümüne katılan tek ressam olan Pissarro, en kararlı Empresyonist sanat ustası olarak tanımlanabilir.Pissarro, Empresyonizmin öncüsü olan tutarlı bir Empresyonist ressamdır ve İzlenimciliğin "Miller'ı" olarak bilinir.

Pissarro, erken yaşlardan itibaren sanata yoğun bir ilgi gösterdi, ancak sanat dünyasıyla temas kurmak için Paris'e gelme fırsatını ancak yirmi beş yaşına kadar bulamadı.Paris'te ressam Corot ile, daha sonra Monet, Cezanne, Bazier, Renoir ve Sisley ile özel atölyesinde tanıştı.Paris manzaralarının ilk resimleri, 1864 ve 1870 yılları arasında resmi sergiler için seçildi.

1870'de savaştan kaçmak için Londra'ya gitti;dönüşünden sonra eserleri artık resmi salonlar tarafından kabul edilmedi ve kaderi empresyonistlerin kaderiyle yakından ilişkiliydi.Diğer İzlenimciler gibi, eserleri de Japon sanatından etkilenmiştir.Çağdaş manzaraları parlak renkler ve titreyen fırça darbeleriyle ifade ediyor.

Güçlü bir merakla Pissarro da sürekli olarak yeni teknikler keşfediyor.

1885 ve 1890 yılları arasında Pointillism'de ressam Georges-Pierre Seurat'ı takip etti, ancak daha sonra orijinal tekniğine geri döndü.

1892'de, satıcı Durand-Luel onun için büyük bir retrospektif düzenledi.O zamandan beri, Pissarro kendini şehir manzaralarını, özellikle Paris sokak manzaralarını kuşbakışı bir bakış açısıyla, hareketli sokaklara ve ara sokaklara odaklanarak tasvir etmeye adadı ve bu tür çalışmalar sonunda ona uluslararası bir ün kazandı.

empresyonist ressam

İzlenimcilik, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransa'da doğan bir resim okuludur ve temsilcileri Monet, Manet, Camille Pissarro, Renoir, Sisley, Degas, Morisot, Bazieu ve Paul · Cezanne vb.'dir. Fransız Gerçekçiliğini miras aldılar. selefi ressam Courbet'nin "sanatı çağdaş yaşamla yüzleştirme" geleneğini sürdürerek, eserlerini tarih, mitoloji, din vb. temalara bağımlılıktan daha da özgürleştirdi ve geleneksel hikaye anlatımı resim programından kurtuldu.Kısıtlanmış sanatçılar atölyeden çıktılar, tarlaların, köylerin, sokakların derinliklerine indiler ve doğanın taze ve canlı algısını ilk sıraya koydular, ışıkla yıkanan doğal manzarayı dikkatle izlediler, sıcağı ve sıcaklığı aradılar ve tuttular. renklerin soğuk değişimlerini ve etkileşimlerini, nesneyi isteyerek ama doğru bir şekilde kavramanın süratini yaparak, sürekli değişen ışık ve renk efektlerini tuvale kaydederek, anlık ve zamansız bir görüntü bırakır.Doğrudan dış ışıkta eskiz yapmanın yolu, yakalanan canlı izlenimler ve sunduğu stiller, Empresyonist resmin öncü çalışması ve resimde bir devrim olduğu söylenemez.Empresyonist sanat akımının etkisi tüm ülkeye yayıldı ve parlak başarılara imza attı.Bugüne kadar, eserleri insanlığın en popüler sanat hazineleri olmaya devam ediyor.

İzlenimci ressamlar iki türe ayrılır: ağır ışık ve renk ve ağır modelleme ve eskiz.İlki Monet ve Renoir tarafından temsil edilir, ikincisi Degas tarafından temsil edilir ve Camille Pissarro arasındadır.

Camille Pissarro, tutarlı bir Empresyonist ressamdır.İzlenimcilik için önemi Monet'ten bile daha fazladır.Yüksek ahlaklı kişiliği herkesin hayranlığını kazanır.İzlenimcilerin gözünde, bu gevşek ailenin ebeveynidir.İnsanlar onu İzlenimci Musa (İsrailoğullarının lideri Tanrı'nın elçisi) olarak onurlandırdılar.

Camille Pissarro, Empresyonist grubun "temel dayanağı" olarak adlandırılabilir.Diğer birçok İzlenimci ustanın "toplumsal popülaritesi" onunkinden daha büyük olsa da, genel rolü hala farklıdır.

Cezanne, Gauguin vb. hepsi kendilerine Pissarro'nun öğrencileri diyordu.8 Empresyonist serginin tamamına katılan tek ressamdır.Dış dünyadan ne kadar baskı olursa olsun veya ne kadar iç anlaşmazlık olursa olsun, Pissarro sessizce sebat eder, Cezanne, Gauguin, Seurat, Signac ve diğerlerini grup sergisine katılmaya çeker.

Tüccar bir aileden gelen Camille Pissarro, babasıyla iş yapmaya isteksizdi.Ancak resim okumak için Fransa'ya geldiğinde utanç içinde yaşadı ve resimleri satılamadı, bu yüzden geçimini sağlamak için ressam olarak çalışmak zorunda kaldı.Ama resim yapmak beni mutlu ediyor, bu benim hayatım, başka hiçbir şeyin önemi yok dedi.1867 tarihli "Jallais, Pontoise" adlı eserini okuduktan sonra, yazar Zola ona "zamanımızın üçüncüsü" dedi.Dört büyük ressamdan biri.Fırçası sağlam ve kapsamlıdır ve bir usta geleneğine sahiptir.Böyle güzel bir resim ancak dürüst bir insan tarafından yapılabilir."

Pissarro da bir zamanlar Pointillism'in kurucusu George Seurat'ın üslubuna hayran kaldı ve bu teknikle bazı çalışmalar yaptı, ancak çok geçmeden Pointillism'in mizacına uygun olmadığını anladı ve yine de dürüstçe kullanmak zorunda kaldı.Kendi stilinizi yaratın.Bu 1873 tarihli "Pontoise: İnziva Yeri Yamaçları" adlı resim, insanlara kırsalın temiz havasını koklatıyor gibi görünüyor.Tarım zamanına odaklanan yaşlı köylü, insanları biraz Pissarro'nun kendisi gibi hissettirdi.60 yaşından sonra hayatı düzeldi, ancak bacak hastalığı nedeniyle yürüyemedi, bu yüzden ölümüne kadar her gün cam kenarına resim yaptı.

temsili çalışma

Hermitage'ın yamaçları

Pissarro, 10 Temmuz 1830'da doğduğunda Danimarka vatandaşıydı. Ailesi onun iş hayatında ilerlemesini istiyordu ama çocukluğundan beri sanata karşı yoğun bir ilgisi vardı ve 25 yaşına kadar sanatla tanışmadı. Pissarro, çağdaş manzaraları parlak renkler ve titreyen fırça darbeleriyle ifade eden bulanık Japon çerçevelemeyi tercih etti.Pissarro aslında bir kırsal manzara ressamıydı, insanın ve çevrenin birliğini ifade etmeye, ondan beslenmeye, evlerin ve kırların uyumunu ifade etmeye çalışıyordu.

"Pontoise: Hermitage Yamacı", Pissarro ailesi Fransa'ya döndükten iki yıl sonra boyandı ve aile 10 yıl Pontoise'da yaşadı.Pissarro ve ailesi, Pontoise Tepeleri'nin Hermitage semtinde, hepsi daha yeni binalar olan ayrı evlerde yaşıyor, ancak aynı zamanda çok uzak olmayan, 17-18. yüzyıldan kalma bir binaya sahip eski bir kasaba da var.

Bu binalar Pissarro'nun resminde sağlam ve eski görünüyor ve tüm tablo, çıplak ağaçlar, dumanı tüten bacalar ve iyi sürülmüş tarlalarla dolgun ve eski bir izlenim veren sağlıklı bir kırsal atmosfere sahip.Şehrin erken sonbahar manzarası bu izlenimi derinleştiriyor.

Resimde ifade edilen güç, önce keskin katmanlı kompozisyondan geliyor.Yazar kasıtlı olarak binanın tamamı ve ağaçlar arasında güçlü bir kontrast yaratır, aynı zamanda renkler arasındaki belirsiz uyumdan da.Yeşiller ve maviler, griler ve bejler ve hatta baca borularının kırmızıları, hiçbir işe yaramaz parlaklık eklemeden arka brülöre havale edilir.Sağdaki kalın evin üzerinde, ağaçlar şiirsel bir desen çiziyor.Pissarro'nun iyi olduğu bu zikzak fırçası, resmin canlı görünmesini sağlıyor ve çapraz çizgilerin pratik etkisini artırıyor.İnsanların gözleri doğal olarak resmin üst kısmına - Mathuran Kalesi'ne gidecek.

Lordship Lynn Tren İstasyonu

Pissarro, 25 yaşındayken Dünya Sergisi'ndeki Barbizon okulunun Corot manzara resimlerine ilgi duydu ve bu onu tüm hayatı boyunca manzara resminin sanatsal yolunu seçmeye karar verdi.

Daha sonra Corot'u ziyaret etmek için özel bir gezi yaptı ve Corot'tan rehberlik ve eğitim aldı.1960'ların ortalarında, Pissarro, Salon sergisine Corot'un öğrencisi olarak katıldı ve 1970'lere kadar resim stili hala Corot'nun tarzından etkilendi.Bu çalışmada, Corot'nun anlatım tekniklerinin kullanımını açıkça hissediyoruz.

Bu çalışmada, Corot'un stilinin saf ve taze mavi-yeşil tonu ve klasik cazibe ile sade ve zarif, sessiz atmosfer belirgindir ve boyama yöntemi sakindir.

"Lufsiene Yolu"

Pissarro'nun Corot'tan öğrendikleri hiçbir şekilde taklitçi bir taklit değil, benzersiz bir duyarlı algıydı.Corot'nun boyama yöntemini özgün hünerli becerilerine ve sınırsız üslubuna mükemmel bir şekilde entegre etti ve çok doğal bir biçimde ortaya çıktı.ekranda.Bu "Lufoussiene Yolu"nda gördüğümüz şey sadece Corot'nun gölgesi değil, daha çok Pissarro'nun kendi temiz havası, parlak güneş ışığı, yumuşak ve geniş kapsamlı bulutlu gökyüzü, insanın zaman, mekan ve renk duygusu harika ve bu izlenimin gerçekçiliği herkesin anılarını sanki oradaymış gibi uyandırabilir.

"Köy izlenimi, Kış"

Bu "Impression of the Village, Winter"da, Pissarro orijinal ince fırça darbelerini Cezanne'nin daha büyük, istikrarlı ve sağlam fırça darbeleriyle değiştirmeye çalıştı ve renkler de Cézanne'ın stiline benzer şekilde sıcak ve soğuk arasında basit bir geçişe sahip.Renk blokları kalın ve düzdür ve resim güç ve ağırlıkla doludur.Ama resmin tamamı Cezanne'den daha canlı ve sıcak.

"Sebze Bahçesi ve Çiçekli Ağaçlar: Ponte Oise'da Bahar"

Pissarro gerçekten erken İzlenimci tarzın temsili eserlerine aittir.1970'lerin sonlarında kuruldu.Ressamın 1877'deki "Sebze Bahçesi ve Çiçek Ağaçları: Ponte Oise'de Bahar" tablosu daha tipiktir.Şekiller çizmek için küçük vuruşlar kullanır ve renk konfigürasyonunun geçişi, bilinen Pissarro boyama yöntemi olan çok ince, zengin, sabit ve kalındır.Bu tür bir resmin daha sonraki Seurat noktacılığıyla benzerlikleri vardır, ancak içsel mizaç farklıdır.Bu resim insanlara bir rahatlık, neşe ve canlılık duygusu verir.Sanatçı, baharın baştan çıkarıcı manzarasını neşeli fırça darbeleriyle tamamlayan bir şarkıcı gibidir.

"Monmartre Caddesi"

Pissarro, sonraki yıllarının olgunluk aşamasına girdiğinde, dış boyama yöntemlerinin müdahalesini dışladı ve kendine güvenen bir empresyonist usta ressamın üstün becerilerini ve ihtişamını gösterdi.Daha sonraki dönemlerde, ağırlıklı olarak hareketli şehirleri ve sokak binalarını resmetmiş ve daha çok kuşbakışı resim yapmıştır..Daha sonraki yıllarda, üst kattaki yatak odasından sokak sahneleri çizdi.Bu "Montmartre Bulvarı" temsilidir.

Bu Montmartre Bulvarı'nın bir panoraması.Sokağın her iki tarafı da resimlerle dolu.Kalabalık akıyor ve trafik yoğun.Geniş görüş açısı nedeniyle çok sayıda bina var ve arabaların ve atların akışı çok az.Sadece kalın fırça darbeleriyle çizilebilir.Ancak, özel görünüyor.Modern bir şehrin yoğun ve hareketli sahnelerini betimleyen resimde canlı, doğru perspektifle birleştiğinde, resimdeki araçların ve insanların akışı hareket ediyor gibi görünüyor.20. yüzyıl fütüristlerinin tasvir etmeye hevesli olduğu sahneyi, modern şehirlerin hızlı hareket eden ritmini önceden haber veriyor.Bu resimde kompozisyon görkemli, sokak sahnesi ciddi ve görkemli;renkler zengin ve yumuşak, soğuk ve sıcak renklerin kontrastında, orta ton geçişleriyle dolu, narin ve çeşitli bir gri ton oluşturan ama çok parlak, gösteriyor Işık dolu, fırça darbeleri eşit ve canlı , ve pürüzlülük ve detay bütünleşerek Pissarro'nun eşsiz sanatsal stilini gösterir.

Diğer işler

Pissarro'nun Pekin'deki diğer altı eseri ise "Seine ve Louvre", "Kardaki Ormandaki Bulvar", "Monfoucault'nun Hasadı", "Errani İlticası" ve "Hermitage Bahçesi".Pontoise yakınlarında bir Köşe ve Rue Enélie.